słowa hebrajskie
El - tłumaczone na Bóg znaczy prawdopodobnie: potężny, silny. Może odnosić sie do prawdziwego Boga, jak i ludzi czy aniołów (zob: Co oznacza termin: Bóg).
haʼÉl, dosł. „ten Bóg”
odnosi się do Jehowy / Jahwe *, odróżniając Go od innych bogów (Rdz 46:3; 2Sm 22:31)
Elim - liczba mnooga El
- użyta do określenia innych bogów (wj 15:11)
- użyta by podkreślić DOSTOJEŃSTWO lub MAJESTAT - Ps 89:6: dosł. „synów Boga”, biwené ʼElím**
Elohím („bogowie”) wywodzi się od rdzenia oznaczającego „być potężnym, silnym” (liczba mnoga wyrazu ʼelòah („bóg”).)
- podkreślenie dostojeństwa Boga Jahwe ***
- podkreślenie potęgi Boga jako stwórcy (w księdze Rodzaju) ****
- w odniesieniu do bożków
- jako wielu bogów (Wj 12:12, 20:23)
- podkreślenie dostojeństwa JEDNEGO boga (1Sm 5:7b - Dagon, 1Kr 11:5 - Asztarte; Dn 1:2b - Marduk)
- w odniesieniu do ludzi - Ps 82:1-2 (sędziów w Izraelu)
haʼElohím
użyte do Jahwe - w odniesieniu do kwestii , że jest jedynym prawdziwym Bogiem ( Pwt 4:35; 4:39; Joz 22:34; 2Sm 7:28; 1Kl 8:60)
* zobacz: imię Boga
** Pomimo, ze użyto liczby mnogiej odnosi sie do JEDNEJ osoby. Dlatego w greckiej Septuagincie Elim oddano w liczbie pojedynczej (Theos), podobnie jak w łacińskiej Wulgacie (Deus)
*** „Za tym, że język ST całkowicie odrzuca myśl, jakoby (...) [ʼElohím] (w odniesieniu do Boga Izraela) określało więcej niż jedną osobę, przemawia przede wszystkim okoliczność, iż słowo to prawie zawsze łączy się z orzeczeniem czasownikowym w liczbie pojedynczej, a także jest określane przymiotnikiem w liczbie pojedynczej. (...) [ʼElohím] należy raczej rozumieć jako wzmocnioną liczbę mnogą wskazującą na wielkość i majestat, odpowiednik określenia Wielki Bóg” (The American Journal of Semitic Languages and Literatures, Aaron Ember
**** Natomiast gdy mowa co ON mówił lub co ON robił - zawsze występuje w liczbie pojedynczej