Dz 9:14
Tekst grecki (Textus receptus): και ωδε εχει εξουσιαν παρα των αρχιερεων δησαι παντας τους επικαλουμενους το ονομα σου
BW: Ma także upoważnienie od arcykapłanów, aby tutaj uwięzić wszystkich, którzy wzywają imienia twego.
BT: I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia.
BG: I tu ma moc od najwyższych kapłanów, aby wiązał wszystkie wzywające imienia twego.
Żydzi zabronili chrześcijanom : " przykazali im, żeby się nigdzie nie wypowiadali ani nie nauczali z powoływaniem się na imię Jezusa" Dz 4:18 - nie dziwi wiec zakaz przywołany przez Ananiasza.
Imię - Słowo bądź wyrażenie identyfikujące daną osobę, miejsce, zwierzę, roślinę lub jeszcze coś innego. „Imię" może również oznaczać jakiegoś człowieka albo jego reputację.
Wzywanie imienia :
- wzywane nad synami Józefa (przez Jakuba)
„Niech będzie nad nimi wzywane moje imię oraz imię moich ojców, Abrahama iIzaaka" (Rdz 48:16; zob. też Iz 4:1; 44:5) - wzywane nad Izraelitami - wskazywało, że są Jego ludem (Pwt 28:10; 2Kn 7:14; Iz 43:7; 63:19; Dn 9:19).
Inne zastosowania:
- przemawianie lub występowanie wczyimś imieniu oznaczało reprezentowanie danej osoby (Wj 5:23; Pwt 10:8; 18:5, 7, 19-22; 1Sm 17:45; Est 3:12; 8:8, 10)
- przyjmowanie kogoś wjakimś imieniu wskazywało na uznawanie jego funkcji
np. „kto przyjmuje proroka wimię proroka", przyjmuje go dlatego, że jest on prorokiem (Mt 10:41) - symbol sławy lub reputacji (1Kn 14:17; por. Bg)
- sprowadzenie złego imienia -> wysunięcie fałszywego zarzutu (Pwt 22:19)
- uczynienie imienia wielkim -> osoba była "wielka" nie imię (Rdz 12:1,2) (1Sm 18:30; 2Sm 7:9)
- wzywać w celach religijnych (imię Jehowy) (Rdz 12:8; 13:4, 18; 21:33; 24:40; 48:15)
Zgodnie z zastosowaniem w Biblii , werset ten może znaczyć, że po prostu uznawali sie za uczniów Chrystusa - mówili o nim jako o Chrystusie (w kontekście też , ze Żydzi odrzucili go jako tego Chrystusa przysłanego od Boga). Co byłoby oczywiste ponieważ - jak wynika z relacji Biblijnej, wzywali tego imienia (używali go).
Wskazywanie, że werset ten JEDNOZNACZNIE mówi , że wzywanie imienia Jezusa jest tym samym co wzywanie imienia Jehowy - jest nieprawdą.
Imię Jezusa stało się znane (Mr 6:14) i było używane:
- i niech każdy zwas da się ochrzcić wimię Jezusa Chrystusa Dz 2:38
- W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!" Dz 3:6
- to niech wam wszystkim oraz całemu ludowi izraelskiemu będzie wiadome, że wimię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka Dz 4:10
- Jeszcze bowiem na żadnego znich nie zstąpił, lecz tylko zostali ochrzczeni wimię Pana Jezusa Dz 8:16
- „W imię Jezusa Chrystusa rozkazuję ci, żebyś zniej wyszedł" Dz 16:18
- a imię Pana Jezusa było wywyższane Dz 19:17
- gdy się zbierzecie w imię naszego Pana, Jezusa 1 Kor 5:4
Czyż więc nie wzywali imienia Jezusa, czyż nie byli z nim kojarzeni?
Żaden werset nie wskazuje na to by "wzywanie imienia Jezusa" było formą kultu (tą należną tylko Ojcu).
Sami przeciwnicy mówią jak oni to rozumieli:
„Stanowczo wam rozkazaliśmy, żebyście już nie nauczali z powoływaniem się na to imię, lecz oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie sprowadzić na nas krew tego człowieka".
Piotr i inni apostołowie, odpowiadając, rzekli: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom. Bóg naszych praojców wskrzesił Jezusa, którego wyście zabili, zawieszając na palu. Bóg go wywyższył na swą prawicę jako Naczelnego Pełnomocnika i Wybawcę, aby dać Izraelowi skruchę i przebaczenie grzechów. A my jesteśmy świadkami tych spraw, podobnie jak duch święty, którego Bóg dał posłusznym jemu jako władcy". Gdy oni to usłyszeli, poczuli się głęboko zranieni i chcieli ich zgładzić. (Dz 5:28-33)
Zarzutem zatem nie jest wzywanie w celu religijnym imienia Jezusa - co by na pewno chętnie wykorzystali Żydzi przeciwko Chrześcijanom.
Piotr wiąże powoływanie sie na imię z konsekwencją przyznanie się, że są winni jego śmierci. Co ważne wyraźnie też Piotr mówi o dwóch osobach - Bóg wskrzesił Jezusa, Bóg Jezusa wywyższył - wskazując na nadrzędną rolę Boga nad Jezusem(Bóg dał -> 1 Kor 15:27) - którego (to Boga) Żydzi przecież dobrze znali.